Zo,

De laatste dag in Slowakije is bijna afgelopen. Wat ontzettend jammer en wat zouden we graag nog wat langer blijven... Het was weer zo'n gave dag, het wordt bijna eentonig, maar het is echt waar. De dag begon met een veel te laat ontbijt, zodat we moesten haasten om op tijd in Batka te zijn. Maar het is gelukkig gelukt! Daar stond Georgy ons al op te wachten, want hij zou vandaag onze tolk zijn. We kregen maar een uurtje de tijd om iets te doen met de kids, dus dat was even wat anders dan we verwacht hadden. In de sportzaal zouden we 4 klassen met de jongste kinderen krijgen. Daar zijn we dus begonnen met het drama-stuk, wat uitgelegd werd door Georgy. Gelukkig sloeg het aan en begrepen de kinderen het. Dat is namelijk altijd een beetje spannend, want je weet niet wat de kinderen gewend zijn. Na het drama-stuk hebben we een paar liederen gezongen voor de kids. Ze vonden het prachtig en hun leerkrachten ook. We zongen over God en Zijn liefde en al verstaan ze je niet, de Geest was echt aan het werk. Je zag de kids glimmen en genieten. Hierna besloten we iets interactiefs te doen, iets waar de kids ook mee konden doen. Dus werd Hoofd-schouders-knie-en-teen aangeleerd, inclusief bewegingen. Wat een lol was dat! De kids vonden het echt geweldig en deden heel actief mee. Ook het liedje I'm skiing in the snow, aangeleerd door meester Albert Jan, was een groot succes. En toen ineens, was het uurtje al weer om, erg jammer, maar het was niet anders. We hebben wel een enorme zegen van God ervaren, we konden weer veel liefde voelen in het lokaal.

Na een lunch op de school (met veel lol met Hein) reden we naar Helena. Daar zouden we haar ophalen om samen naar Neporadza te gaan. Daar staat de mannenkliniek waar we vorig jaar ook zijn geweest. Het was erg gaaf om daar weer te zijn. Veel minder heftig dan vorig jaar, want toen waren we helemaal geschokt door de armzalige omstandigheden. We werden warm begroet door alle mannen en veel herkenden we van vorig jaar. Het was ook erg leuk om Eva weer te zien, de directrice. Samen met de mannen hebben we gezongen en zij zongen ook voor ons. We hadden muziekinstrumenten van de In de Lichtkring gekegen en die konden we daar uitdelen. Nou, de mannen vonden het geweldig. Ze genoten zichtbaar, dus wij ook! Zoveel liefde ook hier weer, heel mooi!

s'Avonds waren we uitgenodigd bij Zsuzsa en Szabolcs, een stel uit de gemeente, waar we deze week iedere keer de blog mochten bijwerken. Er stond een heus tuinfeest op het programma, met barbeque, een zelfgeslacht varken van de buurman, lekkere broodjes en veel wijn. Jammergenoeg sloeg het weer halverwege om en begon het met onweren, maar nu zitten we gezellig binnen in de kleine huiskamer. We voelen ons hier helemaal thuis en we hebben veel gesprekken over van alles en nog wat. We voelen ons rijk gezegend en we zijn alle lieve mensen hier erg dankbaar en bovenal God!

Morgen gaan we weer naar huis, het plan is om vroeg te vertrekken, maar hier in Slowakije weet je dat maar nooit... We willen hier nog lang niet weg, maar aan de andere kant zien we uit naar huis en het weerzien met onze families. Je maakt hier zoveel mee en er is zoveel te vertellen, dat kan lang niet allemaal op deze blog. Dus we gaan eerst maar eens lekker slapen en we bidden voor een goede thuisreis...

Liefs van ons, Wiszlat!