Terug naar huis.

Hallo liebe leute!

We zijn weer terug in Zeewolde, heerlijk thuis. Rond 6 uur zijn we gearriveerd en daar stonden de families ons al op te wachten. Het was heerlijk om de achtergebleven mensen weer te knuffelen en we zijn blij dat we veilig thuis zijn. Het was een goede reis, met weinig file en alle soorten weer. Stralende zon met 25 graden, kletsnatte regenbuien en sneeuw aan de zijkant van de weg. Erg verrassend dus... We hebben overnacht in een klein pension in Usti nad Labem in Tsjechie. We hebben hier weer heerlijk gegeten en daarna hebben we samen de avond afgesloten. Door middel van een 'warme douche' hebben we onze ervaringen gedeeld met elkaar. We konden elkaar vertellen wat we bewonderen in die ander en hoe we God hebben zien werken deze week. We hebben samen heel wat meegemaakt en beleefd en het is goed om daar samen over te praten.Het is toch een reis met veel bijzondere gebeurtenissen en daar komen heel wat emoties bij los. We kunnen met een heel dankbaar hart terug kijken op deze week. God heeft ons rijk gezegend in alles wat we hebben gedaan. We hebben ook nu weer gemerkt dat Gods leiding sterker is dan alle 'goede' voorbereidingen die we gemaakt hadden. Hij heeft nieuwe mensen op onze weg geplaatst waar we welkom waren en waar we veel over Hem hebben kunnen praten. Het is goed en mooi om geloofservaringen te delen met mensen die in zo'n ander land en in zo'n andere cultuur leven. We kunnen veel van elkaar leren en we hebben elkaar kunnen bemoedigen. Het was dan ook moeilijk om afscheid te nemen, omdat je weet dat je elkaar misschien na een jaar pas weer ziet. Maar we zijn God erg dankbaar dat we deze mensen hebben mogen leren kennen.

In Zeewolde hebben we met elkaar afgesloten met gebed. We zijn God dankbaar voor deze week en tegelijk willen we bidden voor alle mensen in Slowakije. Wij mochten daar een week zijn en vertellen over Gods liefde, maar nu zijn we weer thuis en we hebben geen idee wat er daar verder gebeurt. Hoe zal het verder met de kids gaan, wat hebben ze onthouden van onze verhalen en hoe gaat het met alle leerkrachten en andere mensen? Het is goed om dit alles bij God neer te leggen en te vertrouwen op Zijn macht. Wij mochten daar zaaien voor Zijn koninkrijk en God zal voor de groei zorgen. We zullen blijven bidden en we houden vast aan Gods liefde. Want 'Isten szeret téged'. God houdt van ons, Hij laat ons niet los.

Bedankt voor het volgen van de blog en misschien tot volgend jaar.

Groetjes en Wiszlat!

Albert Jan, Geert, Guido, Suzanne, Dieke, Rola, Jeannette, Hein, Andre en Jannette

Dag 6: Batka, mannenkliniek en tuinfeest.

Zo,

De laatste dag in Slowakije is bijna afgelopen. Wat ontzettend jammer en wat zouden we graag nog wat langer blijven... Het was weer zo'n gave dag, het wordt bijna eentonig, maar het is echt waar. De dag begon met een veel te laat ontbijt, zodat we moesten haasten om op tijd in Batka te zijn. Maar het is gelukkig gelukt! Daar stond Georgy ons al op te wachten, want hij zou vandaag onze tolk zijn. We kregen maar een uurtje de tijd om iets te doen met de kids, dus dat was even wat anders dan we verwacht hadden. In de sportzaal zouden we 4 klassen met de jongste kinderen krijgen. Daar zijn we dus begonnen met het drama-stuk, wat uitgelegd werd door Georgy. Gelukkig sloeg het aan en begrepen de kinderen het. Dat is namelijk altijd een beetje spannend, want je weet niet wat de kinderen gewend zijn. Na het drama-stuk hebben we een paar liederen gezongen voor de kids. Ze vonden het prachtig en hun leerkrachten ook. We zongen over God en Zijn liefde en al verstaan ze je niet, de Geest was echt aan het werk. Je zag de kids glimmen en genieten. Hierna besloten we iets interactiefs te doen, iets waar de kids ook mee konden doen. Dus werd Hoofd-schouders-knie-en-teen aangeleerd, inclusief bewegingen. Wat een lol was dat! De kids vonden het echt geweldig en deden heel actief mee. Ook het liedje I'm skiing in the snow, aangeleerd door meester Albert Jan, was een groot succes. En toen ineens, was het uurtje al weer om, erg jammer, maar het was niet anders. We hebben wel een enorme zegen van God ervaren, we konden weer veel liefde voelen in het lokaal.

Na een lunch op de school (met veel lol met Hein) reden we naar Helena. Daar zouden we haar ophalen om samen naar Neporadza te gaan. Daar staat de mannenkliniek waar we vorig jaar ook zijn geweest. Het was erg gaaf om daar weer te zijn. Veel minder heftig dan vorig jaar, want toen waren we helemaal geschokt door de armzalige omstandigheden. We werden warm begroet door alle mannen en veel herkenden we van vorig jaar. Het was ook erg leuk om Eva weer te zien, de directrice. Samen met de mannen hebben we gezongen en zij zongen ook voor ons. We hadden muziekinstrumenten van de In de Lichtkring gekegen en die konden we daar uitdelen. Nou, de mannen vonden het geweldig. Ze genoten zichtbaar, dus wij ook! Zoveel liefde ook hier weer, heel mooi!

s'Avonds waren we uitgenodigd bij Zsuzsa en Szabolcs, een stel uit de gemeente, waar we deze week iedere keer de blog mochten bijwerken. Er stond een heus tuinfeest op het programma, met barbeque, een zelfgeslacht varken van de buurman, lekkere broodjes en veel wijn. Jammergenoeg sloeg het weer halverwege om en begon het met onweren, maar nu zitten we gezellig binnen in de kleine huiskamer. We voelen ons hier helemaal thuis en we hebben veel gesprekken over van alles en nog wat. We voelen ons rijk gezegend en we zijn alle lieve mensen hier erg dankbaar en bovenal God!

Morgen gaan we weer naar huis, het plan is om vroeg te vertrekken, maar hier in Slowakije weet je dat maar nooit... We willen hier nog lang niet weg, maar aan de andere kant zien we uit naar huis en het weerzien met onze families. Je maakt hier zoveel mee en er is zoveel te vertellen, dat kan lang niet allemaal op deze blog. Dus we gaan eerst maar eens lekker slapen en we bidden voor een goede thuisreis...

Liefs van ons, Wiszlat!

Dag 5: Rimavska sec en zang met de oudjes...

Vandaag hebben we weer een prachtige dag gehad. Het begon in Rimavska Sec, waar we heel hartelijk werden ontvangen op de school. Het gebouw kenden we inmiddels wel, dus we wisten gelijk waar we moesten zijn. We kregen vier keer een groep van twee klassen en hadden drie kwartier met ze. We begonnen dus met het dramastuk wat werd toegelicht door Helena en daarna mochten de kids een letter-slinger knutselen. Het drama-stuk sloeg ook op deze school goed aan. Veel kids herkenden de problemen en de verleidingen. We hebben ze kunnen meegeven dat Jezus voor hen vecht, dat Hij van ze houdt, wie ze ook zijn en wat ze ook doen. Deze boodschap kwam natuurlijk ook weer terug in het knutselwerk, waar ze heel enthousiast mee bezig waren. De kinderen vonden het heerlijk om zelf een letter te maken en mooi te versieren. Ze glommen van trots toen het af was en dat was gaaf om te zien. Ook de juffen waren erg enthousiast en hielpen fijn mee. Soms kan de taalbarriere wel erg vervelend zijn. Vaak komen wij niet verder dan Szep (mooi), Yo (goed) en Hodjivnac (hoe heet je). Gelukkig hadden we een goede tolk vandaag, die ons nu al vier jaar heeft geholpen. Echt super is dat en tegelijk horen we van haar, dat zij het super vindt dat wij hier zijn. Dat is wel opvallend en daar denk je niet altijd bij na. Maar de meeste mensen hier zijn ons ontzettend dankbaar dat we hier naar toe zijn gekomen. Het is dus echt een wisselwerking tussen genieten van ons en genieten van de mensen hier. Want van zoveel blije gezichtjes, warmt je hart helemaal op!

Smiddags zijn we naar een dorpje geweest, waar we even lekker hebben gelopen en wat in winkeltjes hebben gekeken. Het leven is hier zo anders, het gaat echt in een veel lagere versnelling en dat is best wel genieten... Aan het eind van de middag hebben we in ons verzorgingstehuis muziek gemaakt voor de mensen. We probeerden wat bekende liederen en psalmen te zingen en die werden door sommige bewoners herkent. We sloten af met een zegenlied voor de mensen: de vrede van God zij met jou. Dit maakte veel emoties los, bij de bewoners, maar ook bij ons. We voelen ons zo verbonden met deze mensen hier. Gods liefde reikt echt over de grenzen van landen heen!

Na een heerlijk 5-sterren diner in ons stekkie, zijn we naar de directeur van het tehuis gegaan. Deze man is ook dominee van een kerkje waar we zondag zijn geweest. Hij is erg vriendelijk en had ons uitgenodigd toen we hem tegen kwamen in de supermarkt. Dus zodoende zitten we nu in zijn huis en maken we even gebruik van zijn internet. Dat is overigens ook iets waar we echt dankbaar voor zijn, alle lieve mensen van wie we het internet mogen gebruiken. In ons verzorgingstehuis is namelijk geen internet, dus moeten we telkens maar weer zien waar we terecht kunnen. Maar zoals jullie merken is het tot nu toe geen probleem geweest. Morgen hebben we de laatste dag op een school. Het programma voor dan zit aardig vol, want smiddags gaan we nog naar de mannenkliniek. Dat is best wel een beetje spannend voor de meesten van ons, dus we zijn benieuwd.

Nou het verhaal is volgens mij wel weer lang genoeg en we moeten ook zo weer naar de oudjes toe. Dus Wiszlat (tot ziens)!

ps. Anne, we hebben Joszie gevonden en op de foto gezet. Hij wilde jammergenoeg niet met ons mee...

pps. Olaf van harte gefeliciteerd! (En vooral van Suus, want die baalt dat ze je niet kan bellen.) We gaan hier nog even heel hard voor je zingen...

Dag 4: De eerste school in Radnovce.

Hoi allemaal!

De eerste dag les geven zit er bijna op. Wat hebben we veel beleefd en meegemaakt. We kunnen met een dankbaar hart terug kijken en we zien Gods zegen! Vannochtend zijn we naar de school in Radnovce geweest, daar zijn echt de jongste klassen en gaat de leeftijd maar tot een jaar of 12. We werden gelijk herkend en de kinderen waren ontzettend enthousiast! Zo gaaf om te zien! We begonnen met het drama-stuk binnen, want buiten regende het nog. Maar tijdens het drama brak de zon door en sloeg het weer om. Nou dat was echt een knipoog van God! Toen konden we buiten starten met de sporten en binnen met het knutselwerk. De kids hebben genoten en wij dus ook. Ze deden lekker mee met estafettes, touw-trekken en touwtje springen. Touwtje springen kenden ze nog een beetje van vorig jaar en dat was weer een groot succes. Ook binnen werd er vol enthousiasme gewerkt en iedereen maakte zijn eigen letter. We hebben een slinger gemaakt van de letters 'Isten szeret teged', dat betekent God houdt van jou. Het viel ons op hoe leuk ze het vonden om lekker hun eigen ding te mogen doen. En er werden prachtige dingen gemaakt. Ook de juffen werden aangestoken en hielpen graag mee.

We hebben weer zoveel liefde kunnen zien en geven, deze kinderen zijn zo oprecht en zo blij. En dat terwijl ze het thuis vaak niet zo goed hebben. Dat zag je ook vooral toen we het drama-stuk speelden; veel kinderen herkenden de problemen van drank en anorexia. Ze groeien zo anders op dan wij, daar wordt je telkens weer mee geconfronteerd. Maar gelukkig is het een gave dag geworden en hebben we veel plezier gehad met de kids.

Smiddags hebben we als groep een heerlijk moment voor onszelf gehad. We zijn de koolzaadvelden in gelopen, daar wordt je hiermee omringt. We hebben even lekker kunnen genieten van de geweldig kleurrijke natuur, van de bijzondere vogels (door Dre's verrekijker) en van elkaar. Daarna stond er weer een maaltijd voor ons klaar, een soort risotto met lekker vlees en de onmisbare augurken. De mensen hier zijn erg lief voor ons en er wordt goed voor ons gezorgd. Geweldig is dat!

Al met al kunnen we dus terugkijken op een geweldige dag. God was dichtbij en we bidden dat we morgen weer zo'n mooie dag mogen hebben. Bidden jullie mee?

Liefs van ons

ps. Het is super om jullie reacties te lezen, gaaf dat jullie zo meeleven!

Dag 3: Moederdag, kerk en nog even relaxen...

Wauw, vandaag weer een dag met veel gezelligheid, veel emoties en veel indrukwekkende momenten. We zijn naar 2 kerken geweest, vannochtend naar een kerk in het plaatsje waar we logeren en smiddags in de kerk in Rimavska Sec. Het is vandaag moederdag hierzo en dat vieren ze in de kerk. Er komen veel kinderen mee die allemaal een verhaaltje mogen opdragen voor hun moeder. Ook zongen ze een paar liedjes. Het was heel gaaf om te zien en ook erg ontroerend. Je verstaat er wel niets van, maar als je vooraan in de kerk een dochter ziet staan die met tranen in haar ogen haar moeder en God bedankt, moet je zelf ook moeite doen om het droog te houden. Daarna mochten we zelf een lied zingen (The Beloved One), als bemoediging voor de mensen hier. Het werd vertaald door de voorgangers voor de gemeente en we zagen dat veel mensen geraakt werden. Ook werden er veel psalmen en liederen gezongen door de gemeente die we herkenden. Het is zo gaaf om te zien dat het geloof en Gods kracht hier ook leeft, we voelen ons echt verbonden met deze mensen hier.

Tussen de diensten door kregen we lunch in het verzorgingstehuis, wat ons niet erg smaakte. Aardappelpuree (zonder zout), droge vistick en koude abrikozen. Echt Slowaaks zeggen we dan maar... Gelukkig konden we na de 2e dienst heerlijk genieten van Slowaakse hapjes tijdens het koffie drinken met de gemeente. Ook de schnaps ontbrak niet...

s' Avonds bij het verzorgingstehuis hebben we nog het dramastuk geoefend voor morgen. Het ging prima en de oude mensjes genoten er zichtbaar van. Ook zingen vinden ze geweldig, dus we pakten de gitaar en de opwekkingsbundels om God te danken voor deze dag.

Zoals jullie wel begrijpen genieten we hier met volle teugen, we beleven veel, leren veel en we hebben ontzettend zin in morgen. Toch is het altijd spannend hoe alles gaat lopen en of het weer goed blijft (wat wel belangrijk is voor het programma van morgen). Ook beseffen we dat we dit allemaal van God hebben gekregen, daarom willen we in Zijn naam bezich zijn. Net zoals de bijbeltekst zei die we in de kerk op de preekstoel zagen. Echt een bemoediging! We gaan in Gods naam...

Liefs van ons

Dag 2: Een geweldig weerzien!

Hier even een berichtje nog van gister, want toen konden we niet op het internet.

Gister zijn we aangekomen in Rimavska Sec bij de kerk waar we Helena en Georgy zouden ontmoeten. Het was geweldig om ze weer te zien! We kregen een heel warm en hartelijk welkom en voelden ons gelijk weer 'thuis'. De zigeunerkinderen kwamen gelijk naar ons toegerend. Sommigen herkenden we nog van vorig jaar en met vertaalboekjes kwamen er hele verhalen op gang. Ze zijn zo blij om ons te zien, dat is voor ons een hele bemoediging. Georgy heeft ons daarna naar onze slaapplaats geleid in Chanava. We zouden in een soort diaconessenhuis logeren, maar wisten niet goed wat we moesten verwachten. We waren dan ook erg verrast dat we in een verzorgingstehuis terecht kwamen. Onze kamers liggen midden tussen de kamers van de bejaarde bewoners en dat is wel even wennen. Toch is het heel gaaf dat we hier gewoon mogen slapen en we kregen zelfs een kamer toegewezen waar we naar hartelust mogen zingen, oefenen, geinen en praten. Die momenten samen hebben we echt wel nodig want er komen zoveel dingen op ons af. Gelukkig hebben we een erg leuke groep!

Eerste dag

Dag lieve mensen,

Hier ons eerste berichtje vanuit Tsjechie, onze overnachtingsplaats. We hebben tot nu toe een goede reis gehad, met mooi weer, veel lol en lekker doorrijden. Tenminste in het begin, want de dag eindigde met een file van 2 uur bij Praag. Daar zijn we gelukkig goed doorgekomen en nu zitten we in ons hotel. De groep is erg gezellig en de stemming zit er goed in. We vermaken ons prima met goed eten en de grappen van Dre. Morgen reizen we weer verder, dus eerst lekker uitrusten. Morgen komt er een uitgebreider verslag...

Liefs van ons,

ps. allen bedankt die zo vroeg zijn opgestaan om ons uit te zwaaien. Dat waarderen wij zeer.

Aftellen...

Waah!

Nog maar 3 en een half nachtje slapen en dan gaan we weg. Wat een spanning! We zijn al echt aan het aftellen nu. Vanavond hebben we (waarschijnlijk) de laatste bijeenkomst gehad met de groep. We hebben nog even de laatste taken verdeeld en het drama-stuk geoefend. Het ziet er allemaal goed uit. Ze zeggen wel eens dat een goede voorbereiding het halve werk is, maar we weten dat dat niet zo werkt in Slowakije. Daar kan je met de beste plannen aankomen, om daar te horen dat er toch wat anders wordt verwacht van ons. Maar dat maakt helemaal niet uit natuurlijk, het maakt het alleen maar spannend...

We hebben er allemaal erg veel zin in, maar toch merken we dat we God overal in nodig hebben. En dat vergeet je wel eens... Daarom hebben we jullie gebed hard nodig. Bid dat de laatste dingen goed geregeld kunnen worden, dat we genoeg energie mogen krijgen voor volgende week en bid ook voor de thuisblijvers. Want het is niet alleen spannend en ingrijpend voor de mensen die gaan, maar ook voor de echtgenoten, de papa's en mama's en de kinderen die in Zeewolde blijven.

Als je ons wilt komen uitzwaaien vrijdagochtend, dan mag dat natuurlijk! Erg gezellig zelfs, maar je moet wel een beetje vroeg je bed uit, want we willen om 5 uur wegrijden. Nou ja, dan kan je gelijk door naar het dorp om een goed plekje te bemachtigen voor je kleedje op de rommelmarkt...

Veel liefs van ons, tot snel natuurlijk!!